| Louis-Philippe
Fourchaume is zaakvoerder van een bedrijf dat boten en schepen ontwerpt en
construeert. Als bij de inhuldiging en zegening van een nieuw schip
genaamd "L'increvable" blijkt dat deze toch niet onverwoestbaar
is, slaan de stoppen bij Fourchaume door. Hij ontslaat op staande voet
André Castagnier, de ontwerper van o.a. "L'increvable" en
"Le Petit Baigneur", een zeilboot. Wat Fourchaume echter bij het
geven van zijn ontslag niet weet, is dat "Le Petit Baigneur" een
grote prijs gewonnen heeft, waardoor de vraag om deze in grotere oplagen
te maken gauw zal volgen. Nu moet hij er alles aan doen om Castagnier weer
in dienst te krijgen, alvorens deze met zijn plannen naar een ander
bedrijf overloopt.
We kregen eerder al
"Ah! Les Belles Bacchantes" van Robert Dhéry te zien, waarin de
Funès in een kleinere hoofdrol speelt. Deze film kon mij niet echt
bekoren. Maar met "Le Petit Baigneur" bewijst Dhéry te weten
hoe hij de Funès kan laten schitteren. Daarenboven neemt hij zelf de rol
van Castagnier voor zijn rekening en hij doet dat voortreffelijk. Vooral
de eindscène waarin hij huilt "à la Stan Laurel" is
onweerstaanbaar komisch.
Voor de Funès is deze
verhaallijn op het lijf geschreven. In het eerste deel van de film kan
zich volledig laten gaan in zijn woede als hij Castagnier de laan
uitstuurt. In het tweede en grootste deel van de film kan hij alle
hypocriete en scheinheilige knepen uit zijn mouw schudden om Castagnier
terug te winnen.
Maar het is ook lachen
geblazen met de vele kleine "tussenscènes" zoals Galabru die op
zijn voeten gereden wordt door de auto van de Funès; diezelfde auto van
die volledig uitgerokken wordt als deze een tractor uit de modder moeter
slepen, een scène die niet alleen bijblijft omwille van de geweldige
trucage rond de uitgerokken auto, maar ook omdat de Funès als geen ander
de indruk kan geven voor de helft mee te trekken aan die tractor zwetend
van achter zijn stuur; of nog de scène waarin de Funès een boer en zijn
paard moeten volgen; en vermoedelijk de bekendste scène waarin de pastoor
(Jacques Legras) bijna verongelukt in zijn preekstoel. Een scène die tot
in het kleinste detail door Robert Dhéry gescript was en door zijn
filmploeg voorbereid werd. Het citaat hierboven komt uit de scène
waarin Castagnier zijn nieuw soort kajak voorstelt waarmee hij kan zwemmen
en stappen tergelijkertijd. De Funès vertelt hem eerst hoe wonderbaarlijk
dat is, maar eens Castagnier zijn demonstratie start, komt de hypocrisie
van de Funès naar boven: "Regardez-moi cette andouille!".
|
